கொஞ்சம் ஜப்பானை பார்க்கவும்,

‘இனி பருவமழை என்பதே கிடையாது. 

காற்றழுத்தத் தாழ்வுநிலை, புயல் என ஏதாவது காரணங்களால் மழை பெய்தால்தான் உண்டு. கடலூரிலும், காஞ்சிபுரத்திலும் பெய்தது போல, பருவநிலை மாற்றங்களால் திடீரென சில மணி நேரங்களில் ஒரே இடத்தில் கனமழை கொட்டித் தீர்க்கும். 

கிராமங்கள் சமாளித்து விடலாம். 
ஆனால் சென்னை போன்ற நகரங்கள் இதைத் தாங்காது’ என எச்சரிக்கிறார்கள் சூழலியல் நிபுணர்கள்.

 இதேபோன்ற பிரச்னைகளிலிருந்து பாடம் கற்ற ஜப்பான், புதுமையான முறையில் இதற்குத் தீர்வு கண்டிருக்கிறது.

நம் சென்னையின் மடிப்பாக்கம், முடிச்சூர் போல ஜப்பானின் புறநகர்ப் பகுதி சாய்டாமா. இங்கிருக்கும் இந்தக் கட்டிடத்தை ‘சுரங்கக் கோயில்’ என வழிபடுகிறார்கள் ஜப்பான் மக்கள். 

டோக்கியோவின் புறநகர்ப் பகுதிகள் பலவும் மக்கள் நெரிசலில் தவிக்கின்றன. என்னதான் வடிகால் வசதிகள் பக்காவாக இருந்தாலும், திடீரென ஒரு சூறாவளியோடு மழை வந்து தாக்கும்போது, எல்லா குடியிருப்புகளையும் வெள்ளம் சூழ்ந்து கொள்கிறது. 

இப்படி தொடர்ச்சியாக ஐந்து வெள்ள பாதிப்புகளிலிருந்து பாடம் கற்ற ஜப்பான் அரசு, இதற்குத் தீர்வாக தரைக்கு அடியில் ஒரு மெகா தண்ணீர்த் தொட்டி கட்ட முடிவெடுத்தது. 

சாய்டாமா பகுதியில் ஒரு கால்பந்து மைதானம் மற்றும் பூங்காவுக்குக் கீழே இது இருக்கிறது. தொட்டி என்றால் ஏதோ நம் வீட்டு மொட்டை மாடியில் வைப்பது போன்றதல்ல இது! 

ஒரு பெரிய ஏரிக்கு சமமானது.

தரைக்கு அடியில் 50 மீட்டர் ஆழத்தில் இந்த சுரங்க நீர்த்தேக்கம் இருக்கிறது. ஒவ்வொன்றும் ஒரு கால்பந்து மைதான சைஸில் 5 டேங்குகள். 83 அடி உயரம், 255 அடி அகலம், 580 அடி நீளம். ஐந்தையும் கால்வாய்கள் இணைக்கின்றன. 

இந்தக் கால்வாய்கள் சுரங்கத்தில் 6 கிலோ மீட்டர் தூரத்துக்கு நீள்கின்றன. திடீரென மழை கொட்டும்போது டோக்கியோ புறநகர்ப் பகுதிகளில் பெருக்கெடுக்கும் வெள்ள நீர், கால்வாய்கள் வழியாக இங்கு கொண்டு வரப்படுகிறது. 

ஒரு நொடியில் 200 டன் வெள்ள நீரை அப்படியே உள்வாங்கிக் கொள்ளும் திறன் கொண்டது இது.

ஒரு தொட்டி நிரம்பியதும் அடுத்த தொட்டிக்கு தண்ணீர் போகும். 

இப்படியே ஐந்து தொட்டிகளும் மொத்தமாக நிரம்பிவிட்டால், உபரி நீரை வெளியேற்ற ஜெட் விமானத்தை இயக்கும் திறன்கொண்ட நான்கு எஞ்சின்கள் உள்ளன. இவை உபரி நீரை வெளியேற்றி எடோ நதியில் விடும். 

அந்த நதி தாழ்வான பகுதியில் ஓடி கடலில் கலப்பது என்பதால், அதன்பின் பிரச்னை இருக்காது.

‘உலகின் மிகப்பெரிய சுரங்க வெள்ள நீர் வடிகால் அமைப்பு’ எனப் பெயர் பெற்றிருக்கிறது இது.  ஒருநாள் முழுக்க பேய்மழை கொட்டித் தீர்த்தாலும், டோக்கியோ புறநகரின் வெள்ள நீர் முழுவதையும் உள்வாங்கிக் கொள்ளும் திறன் கொண்டது இது. 

சுமார் 19 ஆயிரத்து 800 கோடி ரூபாய் செலவில் இதை வடிவமைத்து உருவாக்க 18 ஆண்டுகள் ஆனது.

சேமிக்கும் மழைநீரை சுத்திகரித்து குடிநீர் விநியோகத்துக்குப் பயன்படுத்தவும் இதில் வசதி இருக்கிறது. எனவே ‘மழைநீர் வீணாகக் கடலில் கலந்தது’ என்பது போன்ற செய்திகளை ஜப்பான் செய்தித்தாள்களில் பார்க்கவே முடியாது . 

நீர் இல்லாமல் சும்மா இருக்கும் காலங்களில் இது ஒரு சுற்றுலாத் தளம் ஆகிவிடுகிறது. 

அதோடு, சினிமா ஷூட்டிங்கும் ஆர்வமாக நடத்துகிறார்கள்.

சென்னையின் மழைநீரில் மக்களையும் வீடுகளையும் மிதக்கவிட்டு வேடிக்கை பார்த்து, அதன்பிறகு கோடையில் அவர்களை காலி குடங்களோடு வீதியில் அலையவிடும் அரசு, கொஞ்சம் ஜப்பானைத் திரும்பிப் பார்க்க வேண்டும். 

========================================================================================

இயற்கை சீற்றங்களை விலங்குகள் 
முன்னதாக அறியும்.

பெங்சூயி விஞ்ஞானியான ‘‘ஐ சிங்” ( I CHING ) என்ற அறிஞரால் வெளியிடப்பட்ட ‘‘மாற்றங்களின் நூல்” என்ற புத்தகம் மனித வாழ்வின் பரிமாணங்கள், மாற்றங்களைத் தெளிவாக படம் பிடித்து காட்டுகிறது.

நீர், வாயு போன்றவற்றைக் கொண்ட பூமியின் வளர்ச்சியை கண்டுணர்ந்த மனிதன் அதன் அளவிடமுடியாத அபார சக்தியை எப்படி எளிமையாக பயன்படுத்த இயலும் என்பதை விரிவாக அந்த நூலில் குறிப்பிட்டு உள்ளார். இந்த உத்திகளை இப்போதைய உலகிலும் மிகச் சிறப்பாக பயன்படுத்தி வெற்றி கொள்ள இயலும் என அறுதியிட்டு உரைக்கிறார். 
 இப்புத்தகம், மனித கோட்பாடு, நடைமுறையைத் தெளிவாக படம் பிடித்து காட்டுகிறது. சீன மக்களின் கீதையாக உள்ள இப்புத்தகம், கடைபிடிக்க வேண்டிய பல வாஸ்து அம்சங்களை விவரிக்கிறது. 

உலக அறிவிற்கு எட்டாத அறிவியல் உலகின், முயற்சிக்கு அப்பாற்பட்ட பல கருத்துகளை முன் வைக்கிறார். மனித உடற்கூறு எவ்விதம் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை சின்னங்கள் மூலம் விளக்குகிறார்.
நம் பதஞ்சலி முனிவர் உடல் பாகுபாடு, செயல்பாடு நிலைப்பாட்டை தெரிவித்துள்ளது போல ஐ சிங்கும் சீனர்களுக்கு வாஸ்து/பெங்சூயி சூட்சுமங்களை போதிக்கிறார்.

நெருப்பு, நிலம், உலோகம், நீர் மற்றும் மரம் ஆகிய ஐந்து அம்சங்களை வைத்து அவற்றின் மூலம் மனித மேம்பாட்டிற்கு வழிகாட்டுகிறார். மின்காந்த புலனை இயற்கை ஒருங்கிணைப்போடு சேர்த்து இயல்பான உயர்வை மனிதன் அறிய வேண்டி பல உபாயங்களை அளிக்கிறார்.
நம் கோயில் கோபுரங்களின் உச்சியில் கூரான செம்பு, பித்தளை கலசங்களை நிறுவி மின்னல், இடியிலிருந்து தப்பிக்கும் உபாயத்தை நம் முன்னோர் கடைபிடித்ததையும், கோயில்களில் சேமிக்கப்படும் தானியக் குவியல் பஞ்ச காலத்தில் மக்களின் பசி தீர்த்ததையும் நாம் அறிவோம்.

இதையே ‘‘சிம்” (CHIME) வடிவில் பயன்படுத்த இயலும் என்கிறார் ஐ சிங். ‘‘டோ” தத்துவம் (TAOISM) என்பது சீனர்களிடையே மிகப்பிரபலம். இது பழங்கால நாகரீகமாகவும், இயற்கையின் மாற்றங்களை உணரத்தக்க அடையாளமாகவும் உள்ளது. 
சுனாமி, நிலநடுக்கம், கடும் வெள்ளம், பனிச்சிதைவு போன்று இன்றைய நாளில் நாம் அனுபவிக்கும் இயற்கை மாற்றங்களை முன்கூட்டியே அறிந்துகொள்ள வைக்கிறது. 

எறும்புகள் இரையை வேகமாக சேமிக்கின்றன என்றால் அது திடீரென ஏற்படக்கூடிய வெள்ளத்திற்கான முன் அடையாளம் என்று அவர்கள் தெரிந்துகொண்டார்கள். 
ஆமைகள், கடலிலிருந்து கடற்கரையை நோக்கி விரைகின்றன எனில் அது கடல் சீற்றத்தின் முன்னேற்பாடே என்றும் டோ தத்துவம் உணர்த்துகிறது. இவற்றை அறிந்து மனிதனும் இயற்கையின் சீற்றத்துக்கு முன்னாலேயே பாதுகாப்பு தேடிச் செல்ல முடியும். 
எறும்புப் புற்று உள்ள இடத்தில், பூமியில் நீர் ஆதாரம் நிலத்தில் உண்டு என்றும் அறிந்து கொண்டனர்.
சென்னை வெள்ளம்இயற்கையால் உண்டானதல்ல. மனிதனால் திடீரென 
உ ண்டாக்கப்பட்டது.அதானால்  ஆள்பவர்கள்தவிர மற்றவர்களால் அதை
உணர முடியாமல் பொய் விட்டது. 

வீதிக்கு வாருங்கள் முதல்வரே! 

வெள்ளம் ஓரளவு வடிந்துவிட்டது. 

ஆனால், அதன் சுவடுகள் அத்தனை எளிதில் மறைந்துவிடாது. சென்னையும் கடலூரும் வெள்ளத்தின் பாதிப்பில் இருந்து முழுமையாக விடுபட நீண்ட நெடுங்காலம் ஆகும். ஆயிரமாயிரம் மனிதர்கள் உதவிப் பணிகளை மேற்கொண்டுவருகின்றனர். 

ஆனால், இவை எல்லாம் நிவாரணம்தான். இந்த வரலாறு காணாத பேரழிவில் இருந்து மக்களை மீட்டெடுக்க, நிவாரணம் மட்டுமே போதாது. மறுவாழ்வுப் பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.

லட்சக்கணக்கான மக்கள் தங்களின் வாழ்வாதாரங்கள் அனைத்தையும் இழந்து நிற்கின்றனர். குடிசையில் வசித்தோருக்கு வீடே இல்லை; வீட்டில் வசித்தோருக்கு வீட்டில் எந்தப் பொருளும் இல்லை. முதல் தலைமுறையாக நகரத்துக்கு வந்து, பல ஆண்டுகள் கடுமையாக உழைத்து வாழ்வைத் தொடங்கிய பல்லாயிரக்கணக்கானோர் இப்போது வீதிக்கு வந்துவிட்டனர். 

அடுத்த நாள் வாழ்க்கைக்குத் தேவையான பொருட்களைக்கூட, இனி மீண்டும் உழைத்துத்தான் ஒவ்வொன்றாகச் சேர்க்க வேண்டும். மக்களின் அகவாழ்வும் புறவாழ்வும் கடும் நெருக்கடியில் சிக்கித் தவிக்கும் நிலையில், மக்களுடன் இணைந்து நிற்கவேண்டியது அரசின் கடமை. 

ஆனால் நடப்பது என்ன?

அடி முதல் நுனி வரை சூறையாடப்பட்டிருக்கும் லட்சக்கணக்கானோரின் வாழ்க்கை குறித்து, முதலமைச்சர் ஜெயலலிதா கொஞ்சமும் கவலைப்பட்டவராகவே தெரியவில்லை. ‘

மூன்று மாதங்கள் பெய்யவேண்டிய மழை மூன்றே நாட்களில் பெய்யும்போது இப்படிப்பட்ட பாதிப்புகளைத் தவிர்க்க முடியாது’ என்று சொல்லத்தெரிந்த ‘மக்கள்’ முதல்வருக்கு, ‘இந்தப் பேரிடர் காலத்தில் எப்போதும் நான் மக்களுடன் இருப்பேன்’ எனக் காட்ட முடியவில்லை. 

யாரோ கொடுக்கும் நிவாரணப் பொருட்களில் தன் ஸ்டிக்கர் ஒட்டிக்கொள்ளும் ஆற்றல்படைத்த முதல்வரே... ‘பேரிடர் நேரத்தில் எங்களைக் கைவிட்டவர்’ என, மக்கள் மனங்களில் பதிந்திருக்கும் உங்கள் சித்திரத்தை என்ன செய்வீர்கள்? அதை மறைக்க எந்த ஸ்டிக்கரை ஒட்டுவீர்கள்?

பதில் சொல்ல ஓர் அதிகாரி இல்லை; விளக்கம் கூற ஓர் அமைச்சர் இல்லை. ஊடக கேமராக்களைக் கண்டால் எல்லோரும் ‘அம்மாவின் ஆணைக்கிணங்க’ அலறி ஓடுகின்றனர். 

வரலாறு காணாத பேரழிவு மாநிலத்தில் நிகழ்ந்திருக்கும் இந்த நேரத்தில், தினம் ஒருமுறையேனும் முதலமைச்சர் மக்களைச் சந்தித்திருக்க வேண்டாமா? 

குறைந்தபட்சம் ஊடகங்களை அழைத்து ‘இதுதான் உண்மை நிலவரம். இன்னென்ன மீட்புப் பணிகள் நடந்துகொண்டிருக்கின்றன’ என நிலைமையை விளக்க வேண்டாமா? 

ஒரே ஒருமுறை ஹெலிகாப்டரில் பறந்து வான்வழியாக சென்னையின் வெள்ளச் சேதங்களைப் பார்வையிட்டதைத் தவிர, ஜெயலலிதா செய்தது என்ன?

‘ஒரு குடும்பத்துக்கு ஐந்தாயிரம் பணம் தந்துவிட்டால் எல்லாவற்றையும் சரிக்கட்டிவிடலாம்’ என ஜெயலலிதா நினைக்கிறார். 

அதில் தேர்தல் கணக்கும் இருக்கிறது. 

ஆனால், அது தப்புக்கணக்கு. 

ஏனெனில், மக்களிடம் இப்போது இழப்பதற்கு எதுவும் இல்லை. 

இருந்ததை இழந்தது யாரால் என்பதை அவர்கள் அறிந்திருக்கிறார்கள். 

அரசியல், அதிகாரக் கூட்டின் லாபவெறிப் பேராசைக்கு, தங்கள் வாழ்வு பலி கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் உண்மையை வீதிக்கு வீதி, வீடுக்கு வீடு பேசுகின்றனர். 

அந்த உண்மையின் சூட்டை எதிர்கொள்ள ஜெயலலிதா, ஹெலிகாப்டரில் இருந்து இறங்கி வீதிக்கு வர வேண்டும். 

ஏனெனில், அங்குதான் ‘வாக்காளப் பெருமக்கள்’ எனும் மக்கள் வசிக்கிறார்கள். வீதிக்கு வாருங்கள் ஜெயலலிதா  அவர்களே!

===========================================================================================