ஒரே நாடு,ஒரே......?







"ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல் கூட்டாட்சி தத்துவத்தையே சீரழித்துவிடும்"

-மு.க.ஸ்டாலின்

பா.ஜ.க ஆட்சிக்கு வந்ததில் இருந்தே ஜனநாயகத்துக்கு விரோதமான

பல்வேறு திட்டங்களை அமல்படுத்தி வருகிறது. அந்த வகையில் தற்போது நாட்டின் கூட்டாட்சியை சிதைக்கும் வகையில் 'ஒரே நாடு -ஒரே தேர்தல்' திட்டத்தை கொண்டுவருவதில் வெகு மும்முரமாக இருந்து வருகிறது.


இந்த முறை நடைமுறைக்கு வந்தால் நாட்டில் இருந்த அனைத்து சட்டமன்றங்களும் கலைக்கப்பட்டு நாடாளுமன்ற தேர்தலோடு சட்டமன்ற தேர்தலும் நடைபெறும். அதே போல ஒன்றிய அரசு கலைக்கப்பட்டாலோ அல்லது அது பெரும்பான்மை இழந்தாலோ அப்போதும் நாடு முழுவதும் உள்ள சட்டமன்றங்கள் கலைக்கப்படும் நிலை நிலவுகிறது.


இதன் காரணமாக இதற்கு எதிர் கட்சிகள் கடும் எதிர்புகள் தெரிவித்து வருகின்றனர். இதற்கிடையில், ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல் திட்டத்தை ஆய்வு செய்ய ஒன்றிய அரசு, ராம்நாத் கோவிந்த் தலைமையில் ஆய்வுக்குழு ஒன்றை அமைத்தது.


இந்த குழுவிற்கு காங்கிரஸ், தி.மு.க, கம்யூனிஸ்ட் கட்சி உள்ளிட்ட இந்தியா கூட்டணி கட்சிகள், ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல் திட்டத்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து கடிதங்களை அனுப்பினர்.


இதனைத் தொடர்ந்து ராம்நாத் கோவிந்த் தலைமையிலான குழு தனது ஆய்வு அறிக்கையை ஒன்றிய அரசிடம் வழங்கியது. இந்நிலையில் இந்த ஆய்வு குழுவின் அறிக்கைக்கு ஒன்றிய அமைச்சரவை ஒப்புதல் அளித்துள்ளது.


இந்நிலையில் ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல் கூட்டாட்சி தத்துவத்தையே சீரழித்துவிடும் என முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின் கடும் கண்டனம் தெரிவித்துள்ளார்.


இது குறித்து சமூகவலைதளத்தில் பதிவிட்டுள்ள முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின்,"கொடூரமான ‘ஒரே நாடு - ஒரே தேர்தல்’ மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்ய ஒன்றிய அமைச்சரவை ஒப்புதல் அளித்துள்ளது.


நடைமுறையில் சாத்தியமே இல்லாத ஜனநாயத்திற்கு எதிரான ஒன்றிய அரசின் இந்த நடவடிக்கை கூட்டாட்சி தத்துவத்தையே சீரழித்துவிடும். இந்திய ஜனநாயகத்தின் மீதான இந்த கொடூர தாக்குதலை முழுபலத்துடன் எதிர்ப்போம்! போராடி தடுத்து நிறுத்துவோம்” எனதெரிவித்துள்ளார்.

வைக்­கம் வீரர்.

அன்­றைய காங்­கி­ரசு கமிட்­டித் தலை­வ­ரான பெரி­யார், இரா­ஜா­ஜிக்கு கடி­தம் எழுதி வைத்து விட்­டுத்­தான் வைக்­கம் சென்­றார். ‘நான் திரும்பி வரும் வரை­யில் கமிட்டி வேலை­க­ளைப் பார்த்­துக் கொள்­ள­வும்’ என்று சொல்லி விட்­டுத் தான் சென்­றார். இரா­ஜா­ஜி­யும் வழி அனுப்பி வைத்­தார்.

கைது செய்­யப்­பட்ட பெரி­யார் சிறை­யில் சித்­தி­ர­வ­தைக்கு உள்­ளா­ன­தைக் கண்டு, ‘தீர­ரைத் தமிழ்­நாடு போற்­று­கி­றது’ என்­றும் இரா­ஜாஜி அறிக்கை வெளி­யிட்­டார். 

அவ­ரது தியா­கத்தை முத­லில் பாராட்­டிய இரா­ஜா­ஜியே, பின்­னர் கடு­மை­யா­கக் கண்­டித்து அவரை தமிழ்­நாட்­டுக்­குத் திரும்பி வரச் சொன்­னார். 

ஆனால் பெரி­யார் அதனை ஏற்­க­வில்லை. இறுதி வரை உறு­தி­யா­கப் போரா­டி­னார். முடி­வில் பேச்­சு­வார்த்தை நடக்­கும் போது பெரி­யாரை கழட்டி விட்­டார்­கள். முழுப் பெரு­மை­யும் அவ­ருக்கு போய்­வி­டக் கூடாது என்­ப­தில் சிலர் எச்­ச­ரிக்­கை­யாக இருந்­தார்­கள். 

ஆனா­லும் வைக்­கம் வெற்றி விழா கூட்­டத்தை பெரி­யார், நாகம்­மை­யாரை வைத்தே கேரள சீர்­தி­ருத்­த­வா­தி­கள் நடத்­தி­னார்­கள்.

அப்­போது என்ன நடந்­தது என்­பதை இதோ பெரி­யாரே சொல்­கி­றார்...

“திரு­வி­தாங்­கூர் ராணி­யோடு காந்தி பேசி­னார். அப்­போது ராணி, ‘நாங்­கள் ரோடு­க­ளைத் திறந்­து­விட்டு விடு­கி­றோம். ஆனால், அதைத் திறந்து விட்ட­வு­டன் ஈ.வெ.ராம­சாமி நாயக்­கர் கோயி­லுக்­குள் போக உரிமை வேண்­டும் என்று கேட்டு ரகளை செய்­தால் என்ன செய்­வது? 

அது­தான் தயங்­கு­கி­றோம்’ என்று கேட்­டுள்­ளார்.

உடனே, காந்தி, அர­சாங்க விடு­தி­யில் தங்­கி­யி­ருந்த என்னை வந்து சந்­தித்­தார். ராணி சொன்­ன­தைச் சொல்லி ‘என்ன சொல்­லு­கி­றாய்? இதை ஒப்­புக் கொண்டு விடு­வது நல்­லது’ என்­றார். நான் சொன்­னேன், “Public ரோடு திறந்து விடு­வது சரி! 

ஆனால், அதை வைத்­துக் கொண்டு கோயி­லைத் திறந்து விடும்­படி கேட்க மாட்­டோம் என்று நாம் எப்­படி உறு­தி­ய­ளிப்­பது? கோயில் பிர­வே­சம் என்­பது காங்­கி­ர­சின் இலட்­சி­ய­மாக இல்­லா­விட்­டா­லும் –- எனது இலட்­சி­யம் அது­தானே, கோயிலை எப்­படி விட்­டுக்­கொ­டுக்க முடி­யும்? 

வேண்­டு­மா­னால் ராணிக்கு ஒரு வார்த்தை சொல்­லுங்­கள்; ‘இப்­போ­தைக்கு இது மாதிரி கிளர்ச்சி எது­வும் இருக்­காது. கொஞ்ச நாள் அது­பற்றி மக்­க­ளுக்கு விளங்­கும்­படி பிரச்­சா­ரம் செய்து, கல­வ­ரத்­திற்கு இட­மிருக்­காது என்று கண்­டால்­தான் கிளர்ச்சி ஆரம்­பிக்­கப்­ப­டும், என்று சொல்­லுங்­கள்’ என்று நான் சொன்­னேன்.

அதை, காந்தி ராணி­யி­டம் சொன்­ன­வு­டன் ராணி­யார், ‘ரோட்­டில் யார் வேண்­டு­மா­னா­லும் நடந்து செல்­ல­லாம்’ என்று உத்­த­ரவு போட்­டுப் பொது ரோடாக ஆக்­கி­னார்­கள்.” என்று பெரி­யார் அவர்­களே அன்று நடை­பெற்ற நிகழ்­வைச் சொல்லி இருக்­கி­றார்­கள்.

 அந்­த­ள­வுக்கு அந்­தப் போராட்­டத்­தின் அனைத்­துக் காலக்­கட்­டங்­க­ளி­லும் தொடர்ந்து பங்­க­ளித்து வந்­த­வர்­தான் பெரி­யார்.

வைக்­கம் போராட்­ட­மா­னது இந்­தி­யப் பொது­வெ­ளி­யில் ஏற்­ப­டுத்­திய தாக்­கம் என்­பது மிகப் பெரி­யது. இப்­போ­ராட்­டத்­துக்­குப் பின்­னர்­தான் 1927ஆம் ஆண்டு மகத் போராட்­டத்தை அண்­ணல் அம்­பேத்­கர் அவர்­கள் நடத்­து­கி­றார்­கள். தனக்கு வைக்­கம் போராட்­டம்­தான் தூண்­டு­த­லாக இருந்­த­தாக அம்­பேத்­கர் அவர்­கள் எழுதி இருக்­கி­றார்­கள்.

“தீண்­டத்­த­காத மக்­கள் தங்­க­ளின் அணு­கு­மு­றையை மாற்­றிக்­கொண்டு தங்­க­ளுக்கு இழைக்­கப்­பட்ட அநீ­தி­க­ளுக்கு எதி­ராக நேரடி நட­வ­டிக்­கை­களில் ஈடு­ப­டத் தொடங்­கி­னர். இம்­மாற்­றம் 1920களில் தொடங்­கி­யது.

இந்­தச் சமூக அமைப்­புக்கு எதி­ராக, தீண்­டத்­த­காத மக்­கள் எவ்­வாறு கிளர்ந்­தெ­ழுந்து நேரடி நட­வ­டிக்­கை­க­ளில் ஈடு­பட்­டார்­கள் என்­ப­தற்கு ஒரு சில­வற்றை மட்­டுமே குறிப்­பிட முடி­யும். 

இதில் பொதுச் சாலை­யைப் பயன்­ப­டுத்­தும் உரி­மை­யைப் பெற எடுக்­கப்­பட்ட முயற்சி, மிக­வும் குறிப்­பி­டத் த­குந்­தது. இந்த ரீதி­யில் மிக முக்­கி­ய­மா­கக் குறிப்­பிட வேண்­டிய ஒரு முயற்சி 1924 இல் திரு­வி­தாங்­கூர் மாநி­லத்­தில் தீண்­டத்­த­காத மக்­கள் செய்­த­தா­கும். அது, வைக்­கம் என்ற ஊரில் உள்ள கோயி­லுக்­குச் செல்­லும் வழி­யைப் பயன்­ப­டுத்­திக் கொள்­ளும் உரி­மை­யா­கும். 

கோயி­லுக்­குச் செல்­லும் சாலை பொது­வான சாலை­யா­கும். இதை அனை­வ­ரும் பயன்­ப­டுத்­தக்­கூடிய வகை­யில் அர­சு­தான் பரா­ம­ரித்து வரு­கி­றது.

ஆனால், சாலை, கோயில் கட்­டி­டத்­திற்கு அரு­கில் இருப்­ப­தால் தீண்­டத்­த­காத மக்­கள் இதன் ஒரு பகு­தி­யைப் பயன்­ப­டுத்­து­வ­தற்­குத் தடை விதிக்­கப்­பட்­டி­ருந்­தது. 

இறு­தி­யில் அங்கு நடை­பெற்ற சத்­தி­யாக்­கி­ர­கத்­தின் விளை­வாக கோயில் சுற்­றுப்­பு­றச் சுவர் விரி­வாக்­கப்­பட்டு அந்­தச் சாலை மாற்­றி­ய­ மைக்­கப்­பட்­டது. எனவே, தீண்­டத்­த­காத மக்­கள் பயன்­ப­டுத்­தி­னா­லும் அது கோயிலை மாசு­ப­டுத்­தாத தூரத்­தில் இருக்­கும்­படி பார்த்­துக் கொள்­ளப்­பட்­டது.” (டாக்­டர் அம்­பேத்­கர் ஆங்­கில நூல் தொகுதி 5, பக். 247) என்று அம்­பேத்­கர் சொல்லி இருக்­கி­றார்­கள். 

வட மாநி­லங்­க­ளில் இது போன்ற போராட்­டங்­கள் தொடங்­கி­யது.

தென் மாநி­லங்­க­ளில் பெரி­யா­ரின் சுய­ம­ரி­யாதை இயக்­க­மும் பல்­வேறு கோவில் நுழை­வுப் போராட்­டங்­களை நடத்­த­வும் வைக்­கம்­தான் தூண்­டு­த­லாக இருந்­தது. ஒவ்­வொரு கோவில் அறங்­கா­வ­லர்­க­ளி­ட­மும் சுய­ம­ரி­யாதை இயக்­கத்­த­வர்­கள் தனித்­த­னி­யாக மனு கொடுத்­தார்­கள். 

இவை அனைத்­தும் இணைந்­து­தான் ‘யாருக்­கும் தடை­யில்லை’ என்ற சட்­ட­மாக வந்­தது. கோவி­லுக்­குள் நுழை­வது மட்­டு­மல்ல, அனைத்­துச் சாதி­யி­ன­ரும் அர்ச்­ச­கர் ஆக­லாம் என்ற நிலையை திரா­விட மாடல் முத­ல­மைச்­சர் மு.க.ஸ்டாலின் அவர்­கள்உரு­வாக்­கிக் காட்டி விட்­டார்­கள்.

1926 ஆம் ஆண்டு திரு­வல்­லிக்­கே­ணி­யில் பேசிய பெரி­யார், “என்­னோடு வாருங்­கள்! பஞ்­ச­மர்­க­ளுக்கு சாப்­பாடு தரப்­பட மாட்­டாது, சூத்­தி­ரர்­கள் தண்­ணீர் மொள்­ளக் கூடாது என்ற போர்­டு­க­ளைக் காட்­டு­கி­றேன்” என்று சொல்லி இருக்­கி­றார். 

இவை எல்­லாம் நொறுக்­கப்­பட்டு இருப்­ப­து­தான்

திரா­விட இயக்­கத்­தின் சாத­னை­யா­கும்.

ஒரு சீர்­தி­ருத்த இயக்­கம் ஆட்­சி­யைக் கைப்­பற்­றி­ய­தைத்­தான் ஆதிக்கசக்­தி­க­ளால் தாங்­கிக் கொள்ள முடி­ய­வில்லை. பல்­வேறு அவ­தா­ரங்­களை எடுத்து வீழ்த்­தப் பார்க்­கி­றார்­கள். 

வைக்­கம் வீரர் வாழ்க! 



இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

2025ல் தங்கம் விலை

வினேஷ் போகத் வென்றார்!

முடிவுக்கு வருகிறதா?